14. Nie oczekiwany zwrot wydarzeń

Ohayo! Zapraszam na kolejny mózgopsuj! Pojawią się nowe postaci! Jej! Zapewne jakoś często być nie będą, ale jak zrobię zakładkę z bohaterami to i tak ich umieszczę. Ale mi się nie chce...

Hao: Komu dedykujesz?

Yyy... Wszystkim?

 

 

Patrzyli na siebie nie pewnie. W końcu rozstali się w takich okolicznościach… Nie dziwne, że czuli się nie swojo. Przecież nie tak dawno byli największymi wrogami…

- No to... Ymm… Chyba należą ci się wyjaśnienia…- mruknął Hao pod nosem. Yoh, który siedział obok niego usłyszał to, ale był zbyt zajęty myśleniem. W końcu wydusił z siebie.

- Pewnie tak… Chciałbym wiedzieć co się stało… - ciągle jeszcze nie był pewien czy może mu zaufać. Pragnął mieć brata, ale boi się, że coś zepsuje. Jak powinni zachowywać się bracia?! Na ile można sobie pozwolić? A jeżeli się obrazi? Odwróci się ode mnie? Nie wiedział, że na pobliskim drzewie brunetka zrobiła klasycznego faceplame. „Jak oni mogą być tak nie pewni w stosunku do siebie?!? Chyba, że to przeze mnie… Nie! Na pewno nie! A co jeżeli…?” Starszy z braci również to usłyszał.

- Nigdy się od ciebie nie odwrócę… - wyszeptał cicho. Rozumiał jego nie pewność. W końcu sam zwlekał i pewnie nadal zwlekałby na to spotkanie, gdyby nie ten przypadek. Ale… Co jeżeli on mnie nie polubi? Co jeśli tak, a przodek wróci, by mnie opętać? Może to test? Jak będę postępować według jego nauk, to zostawi mnie w spokoju, a jak nie – to nie? I przede wszystkim. Czy pozwoliłbym się znowu opętać? Przecież jestem już silniejszy niż jako niemowlę…

- Ej… To opowiesz mi co się stało…? – Zapytał chłopak w słuchawkach. Jego brat spojrzał na niego.

- Ech… No więc… I jeszcze no… A no… - Widać było że nie może wysłowić.

- No dobra… Weź głęboooki wdech i dokładnie przemyśl co chcesz powiedzieć. – przerwał mu Yoh poradą. Ten spojrzał na niego krytycznie. W końcu jednak zaczął mówić:

- No dobra… Więc, ja jestem Hao Asakura, twój brat bliźniak. Przez ostatnie 14 lat mieszkałem w swoim ciele w raz z Zeke’iem. Ty mnie przedziurawiłeś na pół, ktoś mnie uratował i wszystko jest cacy stuk stuk. Przez ostatnie tygodnie mieszkałem sobie z Kashią, która zapewne nie długo się pojawi.  Czy jest coś jeszcze o czym chciałbyś wiedzieć? – powiedział z szybkością karabinu maszynowego. Jego rozmówca tylko się uśmiechnął tym swoim uśmiechem, i rzekł

- Tak, bardzo dużo, ale nie teraz.  Może potem… - usiedli oparci o drzewo. Zaczęli rozmawiać o czymkolwiek i śmiać się z czegokolwiek. Czyżby nastały lepsze czasy…?

***Morty***

Dlaczego w obozowisku jest tal cicho? Gdzie się podziała Kasumi?! I… Dlaczego biegnie do mnie Opacho?!

- Ty jesteś Morty! Masz iść za Opicho! – Zawołało dziecko i pobiegło. Chłopiec stał zadziwiony na środku pola. W końcu ktoś się nad nim zlitował. Był to ten chłopak, co pomógł mu nieść rzeczy, oraz przemówił na kolacji. Miał na imię Leo. Spojrzał na zdezorientowanego młodzieńca i rzekł:

- Hah… Chodź, może jeszcze ją dogonimy… Trzeba by ci wytłumaczyć parę rzeczy, co nie mały?

- Mam 13 lat! Nie jestem mały, tylko drobnej budowy, no! – wkurzył się. Co oni wszyscy mają do jego wzrostu! Ten spojrzał na niego i wzruszył ramionami, a następnie ruszył przed siebie. We dwójkę szli, aż doszli do drzewa. Tylko gdzie to dziecko?

- Eee… Gdzie on jest? – zapytał rozkojarzony

- Nie on, tylko ona i to ty masz ją znaleźć. Zobaczymy jak sobie poradzisz – uśmiechnął się i zniknął. Zdezorientowany popatrzył dookoła. Naraz wpadł na pomysł. Wyjął z kieszeni kurtki batonika.

- Ej! Jak się pokarzesz, to dam ci batonika! Albo ciasteczko! Co tylko chcesz! – wołał. Z drzewa wyskoczył mały jasno-brązowo ciemno-brązowy kotek. Popatrzył na niego i stanął na tylnych łapkach. – Miał!!! – Morty spojrzał na niego jak na kosmitę.  Po chwili kot przemienił się w małą ciemnoskórą dziewczynkę (nie będę dawała obrazka, bo przecież wygląda jak Opacho -,-)

- Daj~~ Opicho chcieć! – jeszcze chwila i zaczęła by płakać, więc szybko dał jej herbatnika.

- Cze-ko-la-da! Opicho woli cze-ko-la-dę! – Morty wahał się przez chwilę. Naglę z drzewa zeskoczył jeszcze jeden kot. Zamienił się w dziewczynę o czarnych włosach średniej długości. Zaśmiała się.

- Nie wolno ci jeść czekolady! A ty całkiem nieźle sobie poradziłeś! Wybacz ale zawsze testujemy nowych. –dodała ze skruchą – Ale nawet nie proponuj jej czekolady. Dopóki Kas jej nie da, nie wolno jej. Ale z chęcią zje herbatniki, prawda? – mówiła dźwięcznym głosem

- Opicho chce! – wdrapała się na dziewczynę. Ta znowu się zaśmiała.                                                               

- Jestem Annabel, ale wszyscy mówią na mnie Ani.

- Cześć Ani… Jestem Morty. – powiedział.

- Chodźmy do obozu, trzeba cię w końcu w parę rzeczy wtajemniczyć^^”- rzekła i ruszyli

***dom Anny i Yoh***

-C-co się przed chwilą stało? – zapytał zdezorientowany Horo.

- J-ja nie wiem… Był tu Morty i chyba… strasznie się z niego śmieliśmy… - przyznał Ren

- Nie! Śmieliście się z mojego żartu! – krzyknął komik, ale nikt go nie słuchał.

- O-on… on się wyprowadził… - szepnęła Anna – mówił że będzie szamanem, a my się z niego

  śmieliśmy… Czułam się dziwnie…

- Mój nie doszły protegowany!!! -  zaczął rozpaczać Rio. Nastał wielki rozgardiasz. Nikt nie zauważył

niskiej dziewczynki, która była na szafie. Uśmiechnęła się i zmieniła w kota, a następnie między

nogami zdezorientowanych szamanów uciekła do obozu…

***na polanie***

- Hao… Zaraz zasnę… Opowiedz mi o czymś… - narzekał Yoh oparty o jego ramię.

- Dobrze, ale co? Opowiedziałem ci połowę mojego życia! – krzyknął jego brat

- No to opowiedz mi o  naszych narodzinach^^” – uśmiechnął się – jeżeli oczywiście pamiętasz…

- Jasne! No więc, urodziłem się duch Zeka wpadł we mnie i zacząłem płakać. W sekundę wytłumaczył

 mi sytuacje i obronił Duchem Ognia. Poprosiłem go, żeby powiedział Ci, żebyś się nie martwił i

wszystko będzie dobrze. Już wtedy czułem się starszym bratem! – dostał kuksańca – Ale, że jeszcze

nie żyłeś, trzeba było powtórzyć to naszym… r-rodzicom… i nie wiem czy to oni, czy Zeke zmienił to co

chciałem powiedzieć… - dokończył. Wtedy z gałęzi drzewa, przyczepiona do gałęzi, pojawiła się

Kasumi. Była w kucki do góry nogami i miała złożone ręce na piersi.

- Jak zwykle! Dlaczego nikt nie mówi o moich narodzinach! – krzyknęła obrażona.

- Przepraszam, ale  o co ci chodzi?!? I czemu podsłuchujesz! – pieklił się Hao

- Kto to? – zapytał niewinnie Yoh przekrzywiając głowę w bok.

- Ech… - pomasowała sobie skroń – Jestem waszą siostrą!!!

 

 

Hao: Znowu psujesz ludziom logikę==

Ale to było chyba oczywiste! A nie...? Dobra postacie:

 

                                                                     To jest Ani.

To być Leo. Szukałam jakiegoś w miarę czegoś przez prawie dwie godziny ;-;

 PS Bardzo dobrze, Will, ze nakarmiłaś moje ryby, bo inaczej były by głodne ;-;